ایی خاطره ها، شما را به خدا از من گریز کنید زیرا شما را زیادی در اعصاب ذهنم به این سو و آن سو پراکنده ام. مرا به حال خود رها کنید... تو ایی خاطره زمانی تنها، تنهای من بودی اما امشب دیگر مجالی برای اینکه بگویم "فقط به خاطر تو" نیست!
در کویر خشک و زمین بایر وجودم که باران را هیچوقت با معنی کامل باران ندیده ، دیگر طاقت پرورش خاطره را ندارم تا باعث و بانی قشنگ ترین لحظه های زندگی شوم! کاش آنچه را که بهترین خاطره ی خود می دانم به فراموشی بسپارم.
نمیدانم بگویم خداحافظ یاد و خاطرم، دیگر به سوی من بازنگردید و دوباره آرامش تو را به خاطر حماقت هایم بر هم نزنم. یا دریای پر از امواج خروشان وجودم بیشتر از قبل متلاطم تر شود؟
دیگر خسته ام، خسته ، نه نای ماندن و نه طاقت رفتن ، به دوستی خاطره های همسایه هم شده دیگر به سوی من بازنگردید. چون مرا آدمی خواهید یافت که می خواهد بمیرد در اوج قله های خاطره ی خاطر شما....
یا حق
